به گزارش ایسنا، محققان زیست‌پزشکی در چین استفاده نویدبخش از فلز مایع را برای متصل‌کردن گسست بین دو انتهای یک عصب بریده‌شده اعلام کردند و افزودند این شیوه، راهی برای ارتقای شیوه‌های کنونی توانبخشی عصب است و می‌تواند مانع از بروز ناتوانی‌های بلندمدت شود.
زمانی که عصبی آسیب می‌بیند، عضلات موجود در هر انتهای آن از سیگنال‌های ارسالی مغز محروم می‌شوند و بی‌تحرک می‌مانند. این موضوع می‌تواند به طور بالقوه‌ای منجر به هدررفتن عصب‌ها شود؛ به منظور ممانعت از این امر، سیگنال‌های عصبی باید به مغز و در طول گسست موجود در عصب آسیب‌دیده به هنگام ترمیم آن، ارسال شوند.
عام‌ترین راه برای انجام این کار استفاده از محلول نمک موسوم به محلول رینگر است که کارکرد مایع‌های بدن را تقلید می‌کند. اما بر اساس تحقیقات جدید، فلز مایع می‌تواند راه بهتری برای هدایت این سیگنال‌ها باشد. تیم دانشگاه تسینگهوا فلز مایع را روی یک عصب آسیب‌دیده سیاتیک متصل به عضله ساق پای یک غوک بزرگ امریکایی آزمایش کردند.
گفته می‌شود این فلز که آلیاژ فلز گالیم-ایندیم-سلنیومنام است، احتمالا در عمل جراحی نیز خوب عمل کند زیرا در دمای بدن مایع است. اما این امر نیازمند آزمایش‌های فراوان است تا ایمنی آن در بدن ثابت شود.
